நானும் நீயும் மழையும் ...!

கண்கள் விரித்து பட படவென்ற இமைகள் துடிக்க துடிக்க நீ என்னுடன் கடற்கரையில் உட்கார்ந்து பேசிக்கொண்டிருக்கையில் தவழும் குழந்தையொன்று கண்களில் தெரியாமல் குத்திவிடுவதுபோல் நாம் பேசிக்கொண்டிருக்கும்பொழுதும் மழையும் வந்து விடுகிறது....

அந்த மழைநாளில் நீ மழையில் நனைந்து கொண்டிருந்த வேளையில் உற்றுக்கவனித்தேன் மழை உன்னை பிடித்திருக்கும் குடையாய் மாறியிருந்தது..அந்த நொடி நான் உன் மீது விழும் மழையாய் போய்விடக்கூடாதா என்று ஏங்க வைத்தாய்....

பொதுவாக நான் உன்னை அணைக்கும் வேளைகளில் சின்ன சின்ன சிணுங்கல்களுடன் கன்னங்கள் ரோஜா நிறத்தில் சிவந்து நீதான் வெட்கப்படுவாய் ஆனால் மழைத்துளியோ உன்னை அணைத்து தட தடவென்ற சிணுங்கல்களுடன் வெட்கம் தாளாமல் மண்ணில் புதைந்து கொள்கின்றன...

ஹூக்கும் நான் அணைக்கவந்தால் சின்ன கோபத்துடன் கைதட்டி விடுகிறாய் மழை அள்ளி அணைக்கும் வேளையில் புன் சிரிப்போடு ஏற்றுக்கொள்கிறாய் ஏன் இந்த பாரபட்சம்?

இந்த மழை உன்னை சீண்டும்பொழுதெல்லாம் வானம் வைடு ஜூமில் உன்னை மின்னல் என்னும் ஃப்ளாஷ் அடித்து புகைப்படமாய் சேமித்து கொள்கிறது கேட்டால் கார்மேகம் இதுவரை சேமித்துவைத்திருந்த உன் மீதான காதலின் சாட்சியாம்.... ஹூக்கும் நான் எப்பொழுதும்போல் அவுட் ஆஃப் போகஸில்....

உனக்கு எப்பொழுதும் மழைபிடிக்குமென்கிறாய் உனக்கு பிடித்தது போலவே மழைக்கும் உன்னைபிடித்திருக்கும்போல நீ சொன்னதும் பட பட வென்று வந்து சில்லென்று வீசிப்போகிறது உன்னைப்போலவே....

வந்துவிட்ட மழையில் நனைந்தது போதுமென்று நீ குடை எடுத்து விரிக்கின்றாய் அடுத்த நொடியே நின்றுவிடுகிறது மழை குடையின் மீது கோபம் வந்திருக்கும் போல பாவம் அதற்கெப்படிதெரியும் நீ மழைக்கால குளிர் சூட்டை தணிக்க குடை கொண்டுவராத என்னை உன்னுடன் சேர்த்துகொள்வதற்க்குத்தான் நீ குடைவிரித்ததை....

பிறகு நம் காதல் புரிந்திருக்கும் போல மீண்டும் சோவென்று மழை பெய்கிறது நானும் நீயும் உன்னுடைய குடையில் நனையாமல் இருந்தோமென்றால் நம் காதல் பொத பொதவென்று நனைந்திருந்தது...மழைவிட்டதும் நனைந்திருக்கும் இலைபோல...

இப்பொழுதும் மழை வரும்பொழுதெல்லாம் உன் நினைவுகள் உயிர்பெற எத்தனிக்கின்றன மீட்டெடுக்க இன்னொரு மழையாய் நீ வருவாய் என்ற நம்பிக்கையில் மரணித்த நம் காதல் மூன்றாவது நாளுக்காய் மீள துடித்து கொண்டிருப்பது தெரியாமல் ...