தேடித்தேடி..!

மீசையை அழகாக்க முன்னும் பின்னுமாய் வளர்ந்திருந்த முடிகளை வெட்டிக்கொண்டிருந்த பொழுது கத்தரிக்கோல் எப்படி கண்டுபிடிக்கப்பட்டிருக்கும் என்று தோன்றிய சிந்தனை அபத்தமாய் இருந்தாலும் அந்த நிமிடத்திலிருந்து மனம் கத்தரிக்கோலை சுற்றி சுற்றியே வந்து கொண்டிருந்தது.சரி இணையத்தில் தேடிப்பார்க்கலாமென்ற பொழுது கத்தரிக்கோல் என்று தட்டச்சு செய்யும் விரல்களை தற்செயலாக கவனித்தேன் ஆட்காட்டி விரலும் நடுவிரலும் சேர்ந்து முன்னொரு காலத்தில் எளிதில் வெட்டுப்படும் பொருள் எதையோ வெட்டிதீர்த்திருக்கின்றன போலும் அந்த நிமிடமே விடை கிடைத்தது.

அப்பாடா என்று தலையில் வைத்ததுதான் தாமதம் அடுத்த தேடலுக்கான பொறிதட்ட தினமும் வேலை நேரம் முழுவதும் அணிந்திருக்கும் தலைக்கவசத்தின் ரிஷி மூலம் மீது தேடல் திரும்பியது எளிதில் கண்டுபிடிக்க கூடிய விடைதானென்ற பொழுதும் மனம் அதன் ஆதியை கண்டறிய பாடாய் பட்டுகொண்டிருந்தது.போனால் போகட்டும் அதையும்தான் தேடிப்பார்ப்போமே என்று தேட தேட விடை கிடைத்த பாடில்லை . தேடலின் வேகம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குறைந்து ஆமை வேகத்தில் தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன் என்று எண்ணும் பொழுதுதான் அதற்கான விடையும் கிடைத்தது.

தேடலில் கிடைத்த வெற்றியை நினைத்து ஒரு சிகரெட்டை பற்றவைக்கும்பொழுது தீக்குச்சியின் ரிஷி மூலத்தை நோக்கி மனம் அடுத்த தேடலை தொடங்கியது . விடை கிடைப்பது எளிதாய் இருக்கும் என்று எண்ணியது தவறு போலும் தேடி தேடி களைத்து பொறுமையிழந்து காலருகினில் இருக்கும் கல்லை எட்டி உதைத்ததுதான் தாமதம் அந்தக்கல் சிறிது தூரம் தள்ளியிருக்கும் இன்னொரு கல்லின் மீது பட்டு நெருப்பாய் தெரித்து தேடலுக்கான விடையையும் தந்தது..

தேடல் மதியவேளையிலென்பதால் நா வறண்டு குளிர் பானம் ஒன்றை உறிஞ்சுகுழாயிலிருந்து உறிந்து கொண்டு இருக்கும் பொழுது உறிஞ்சுகுழாயின் ரிஷி மூலம் அறியவேண்டும் என்ற அவா ஏற்பட்டது நாவின் வறட்சியைவிட இந்த தேடலின் வறட்சி மிகவும் வாட்டியது , அடக்கமுடியாததொன்றுமல்ல இவ்வறட்சி கொஞ்சம் தேடினால் கிடைத்துவிடும் என்று நினைத்து கொண்டே கடற்கரையோரம் நடந்து சென்று கொண்டிருக்கும் பொழுது கடல் நீரில் மீன்களை துலாவியோ இல்லை நீரினை துலாவியோ நின்று கொண்டிருந்த கொக்கின் வறட்சியோடு என் தேடலின் வறட்சியும் சேர்ந்து ஒரே நேரத்தில் அடங்கிப்போனது.

அறைக்கு திரும்ப நேரமாகிவிட்டதா என்று கைக்கடிகாரத்தை பார்க்க அடுத்த தேடல் ஆரம்பித்து விட்டது வேலை நேரம் முடிந்தபடியால் அலுவலகத்த்ல் மேலாளர் அறை சென்று கையெழுத்திட்டு திரும்புகையில் எதேச்சையாக கைபட்டு உலக உருண்டை சுற்ற ஆரம்பித்திருந்த நிலையில் விடையும் கிடைத்துவிட்ட படியால் நிம்மதியோடு வீடு திரும்பினேன்...

இப்படி பல நேரங்களில் பல்லின் இடுக்கில் மாட்டி தவிக்கும் சிறு துகளை துலாவி துலாவிதேடும் நாவின் தேடலோடு என் தேடலும் ஒற்றுப்போகிறது துகள் கிடைத்ததும் துப்பியோ அல்லது விழுங்கியோ விட்டதும் அடங்கிப்போகும் அந்த கன நேர நிம்மதியை வார்த்தைகளால் எப்படி விவரிக்க இயலாதோ அப்படியே என் தேடலுக்கான விடைகள் கிடைத்ததும் மனம் அடையும் நிம்மதியையும் வார்த்தைகளால் விவரிக்க இயலவில்லை.இதை எழுதி முடித்திருந்த நேரம் மனம் அடுத்த தேடலுக்கான விடையை நோக்கி விரைகின்றது...

டிஸ்கி : ஏதேனும் ஒரு விஷயம் பற்றி இடுகை எழுத ஆரம்பிக்கும்பொழுது இடுகையில் இருக்கும் ஏதெனும் தெரியாத விஷயங்கள் பற்றி அறிய தேட ஆரம்பிக்கும் பொழுது இடுகையின் சாரம்சம் சுத்தமாக மறந்து தேடல் தொடங்கி கிடைத்த விடையின் தேடல் என்று சங்கிலி தொடராக நீண்டு தேடி தேடி கிடைக்கும் சொற்ப நேரமும் போய்விடுகிறது இதனால் இடுகை இடவும் நாட்கள் எடுத்துக்கொள்கிறது இன்னும் சில நாட்கள் இப்படியே போனால் சுத்தமாக இடுகையே எழுத முடியாத அளவிற்க்கு சென்றுவிடுமோ என்ற பயம் வாட்டுகிறது.இதை தவிர்க்க வழியேதும் இருக்கிறதா?அறிந்தவர்கள் கூறவும் :(

.