பம்பரம்...!

கூட்டுவாழ்க்கையினின்று
கட்டவிழ்த்து விடப்பட்ட
அக்னிகுஞ்சொன்று தொய்ந்துபோன
தொவையலாய் தொட்டுச்செல்லும்
மேகமாய் உரச எத்தனிக்கையில்
அகப்படும் அந்தாதியாய்
வாழ்க்கை நகர்ந்து கொண்டிருக்கும்
ஆதர்ச வேளையிலிருந்து
ஆத்மா ஒன்று வெளிப்படுகிறது...

அணில்குட்டியிடம் அன்றில்போய்
ஆண்யானையின் வீராப்பு
அன்றே அகப்பையில்
அகப்பட்டு அட்டையாய்
ஒட்ட எத்தனிக்கையில் ஓடாது
குமிழ்ந்து குட்டுப்படுகையில்
குட்டையில் ஊற்றப்பட்ட
தண்ணீராய் ஓடுகிறது மனது...

சுற்றிவிடப்பட்ட பம்பரம்
சுதியேற்றிவிடப்பட்டு சுற்றி சுற்றி
போதையில்லாமலே
ஓட்டையொன்றுமிட்டு
ஓடிப்போக நினைக்கையில் பிடிபட
சாட்டையொன்று
சத்தமின்றி சத்துகுறைவாய்
விரலிடுக்கிலிருந்து கோணப்
புன்னகை சிந்துகிறது...

சூம்பிப்போன விரலாய் இன்னும்
என் மோதிரவிரல் காரணம்
கதவிடுக்கோ கத்தியோ அல்ல
காற்றாடிநூலும் அல்ல
நங்கூரப்புன்னகையும்
நாணல் வட்டமும்
அதுகொண்டு இசைக்கப்பட்ட
இசையும் அல்ல...
என்றோ கேட்கப்பட்ட கேள்வியும்
அதற்கான விடையற்ற பதிலும்...