நான் கேட்க...

இயற்கையுடன் சில நேரம் உரையாடலாம் என்று காலார நடந்து தோட்டத்தில் உலாவினேன்..

உலாவலின் முதல் சந்திப்பில்

கண்ணுக்கு அகப்படாமலே செல்லும் காற்று என் பேச்சுக்கு அகப்பட்டது

ஏய் காற்றே நில் எங்கு செல்கிறாய்?இப்படி நான் கேட்க..

நானென்ன மனிதனா எதையாவது அடைய ? இப்படி காற்று கேட்க..

உனக்கென்று தேடல் இல்லையா ? இப்படி நான் கேட்க..

தேடல் தேவை மனிதனுக்கு எனக்கில்லை! இப்படி காற்று கூற..

அடுத்த தேடலாய் மலரத்துடிக்கும் மொட்டிடம் சென்று

எப்பொழுது பூ பூப்பாய்? என்று நான் கேட்க..

சீ தூன்னு துப்பி மனுசபுத்திய காட்டிட்டியேன்னு...மொட்டு சொல்ல..

அவமானத்தோடு காற்றுக்கு இரு கை கூப்பி வணக்கம் தெரிவிப்பது போல் இருக்கும் இரட்டை தென்னைகளிடம் என்ன செய்கிறீர்கள்? என்று நான் கேட்க..

மானங்கெட்டவனே உள்ளே வரும்பொழுது சொல்லிட்டு வருவதில்லை அந்த சின்ன மொட்டு திட்டியுமா உனக்கு புத்தி வரலைன்னு? மரம் கேட்க..

ரோசம் வராமல் ரோஜாவிடம் சென்றேன் நான்..

முள் இருப்பது உங்களுக்கு பிடிச்சிருக்கான்னு? நான் கேட்க..

முடி இருக்குறது உங்களுக்கு பிடிச்சுருக்கான்னு நானும் கேட்கவா? இப்படி ரோஜா கேட்க..

முகத்தில் அறைவாங்கியவனாய் நான் மியாவ் மியாவிடம் குட் மார்னிங் சொல்ல..

பேட் மார்னிங் சொல்லியது பூனை..

ஏன்னு நான் கேட்க..

காலையில் நான் மனிதர்கள் முகத்தில் விழிப்பதில்லையென்ற பதில் பூனையிடம்..

விழி பிதுங்கி விடியலை தரும் சூரியனிடம் ஏன் இப்படி சுட்டெரிக்கிறாய்ன்னு? நான் கேட்க..

உங்களை மாதிரி எரித்து சுடவில்லையே என்ற பதில் சூரியனிடம்..

சூரியனிடம் கிடைத்த சூட்டை அணைக்க தண்ணீரிடம் சென்றேன்..

இப்படி உனக்கென்றோரு வழியில்லாமல் கிடைத்த வழியிலெல்லாம் செல்கிறாயே ஏன் என்று? நான் கேட்க...

எனக்கேதாவது வழிசொல்லுங்கன்னு குறி கேட்க சாமியார் கிடைக்கலைன்னு தண்ணீர் கூற..

தண்ணீரின் பதிலில் மூழ்கிப்போன என்னை மீட்டெடுத்த மீனிடம் எப்படியிருக்கிறாய்ன்னு?நான் கேட்க...

துள்ளி குதிச்சு சந்தோசமாயிருக்கேன்னு மீன் சொல்ல

காலில்லாமல் எப்படி குதிப்பாய்? என்று நான் குறும்பாய் கேட்க..

காலிருந்தாலும் உன்னால தண்ணீரில் குதிக்க முடியுமான்னு? மீன் கேட்க..

வாயடைத்து போனேன் நான்..